Review | The Last of Us (Remastered)

Een aantal maanden geleden was The Last of Us: Remastered gratis te spelen voor iedereen die een PS4 Plus abonnement heeft. Nu was het zo dat dit spel eigenlijk al een tijdje bij ons in de kast stond, maar geen van ons had het nog aangeraakt. Aangezien ik op dat moment even geen spellen meer had om te spelen, besloot ik eraan te beginnen en had hem vervolgens eigenlijk vrij snel uitgespeeld!

Voor wie, om een of andere reden, The Last of Us nog niet kent, even in het kort het verhaal:

In een wrede wereld moeten Joel en Ellie, samengebracht door wanhopige omstandigheden, op elkaar vertrouwen om te overleven tijdens een heftige reis door de restanten van Amerika

Je speelt het verhaal als Joel, een alleenstaande vader. Op zijn verjaardag breekt er plots een virus uit, waardoor mensen geïnfecteerd raken en in een soort zombies veranderen.

Het echte verhaal speelt zich 20 jaar later af. Door omstandigheden ontmoet hij Ellie, een 14 jarig meisje die, blijkt later, immuun is voor de beet van de geïnfecteerden. Om een remedie te vinden voor het virus, moeten Joel en Ellie door Amerika reizen om degene te vinden die daarbij kunnen helpen.

The Last of Us is echt een prachtig third-person spel. Het verhaal greep mij op sommige momenten zo erg. Het begon al gelijk aan het begin van het spel. De emotie is zo goed vastgelegd, dat je bijna vergeet dat je gewoon een goede game speelt. Het is ook mooi om te zien wat omstandigheden doen met een persoon, hoe Joel en Ellie elkaar in het begin niet echt mogen en hoe ze toch verder in het spel, meer en meer naar elkaar toe groeien. Ze moeten volledig op elkaar vertrouwen, al kennen ze elkaar net. En in een wereld zoals die in The Last of Us, is vertrouwen iets wat je niet zomaar meer doet.

Wat ik ook een verademing vond van The Last of Us is hoe realistisch het is neergezet. Je komt vaak in gevechten terecht en al bij het eerste gevecht merk je hoe erg je al je wapens nodig hebt. Maar niet alleen de wapens, ook de kogels. Je bent echt beperkt in wat je op dat moment hebt. Heb jij maar 4 kogels gevonden, zijn dit ook de 4 kogels waarmee je het moet doen in dat gevecht. De meeste spellen hebben heel wat kogels en verband voor je klaarliggen als je aan een gevecht begint, maar dat was bij The Last of Us echt niet het geval. Zo ga je ook beter nadenken over je keuzes die je wilt maken. Ga ik nu het wapen gebruiken om ze uit te schakelen of probeer ik ze sluipend uit te schakelen met een mes en bewaar ik nog even mijn kogels die ik op dat moment heb?

Er zijn ook een aantal dingen die je kan maken, zoals een spijkerbom en hiervoor heb je materialen nodig. Dit spel zorgt er echt voor dat je goed door deze wereld zoekt, want het kan zo zijn dat je een aantal belangrijke materialen mist, waardoor je geen extra wapens kunt maken en je er misschien bij het volgende gevecht niet uitkomt.

Ik ben heel blij dat ik alsnog The Last of Us heb gespeeld. Het verhaal is super goed, de emoties geweldig neergezet en het spel ziet er ook nog eens heel mooi uit. Ergens vond ik het heel jammer dat ik niet eerder aan het spel begonnen ben, maar nu ik weet dat The Last of Us 2 volgend jaar word uitgebracht ben ik ook blij dat ik het nu pas heb gespeeld. Zo hoef ik niet zolang te wachten op het vervolg, haha. The Last of Us kwam namelijk officieel in 2013 al uit. Dit betekend dat ze gewoon 7 jaar hebben gedaan over het vervolg!

Ik ga The Last of Us 2 volgend jaar dus zeker weten kopen en ik ben heel benieuwd wat Naughty Dog, de ontwikkelaar van het spel, dan voor ons in petto heeft!

Liefs,